حل مشکل دانش آموزان که اختلال گفتاری دارند

هنگامی که کودکان اختلال گفتار-زبان را تجربه می کنند، یادگیری آنها ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. این فقط به معنای یادگیری در مدرسه نیست، بلکه به معنای یادگیری عمومی در خانه و سایر محیط ها نیز هست.

راه هایی که اختلالات گفتار و زبان بر یادگیری تأثیر می گذارد

اختلالات زبان کودکی که مبتلا به اختلال گفتار-زبان و به ویژه اختلال زبان دریافتی تشخیص داده شود، در درک و پردازش اطلاعات کلامی مشکل خواهد داشت. هنگامی که این اطلاعات به شکل چیزی ارائه می شود که کودک باید برای خانه یا مدرسه به خاطر بسپارد، حتی درک آنچه گفته شده برای کودک دشوار است، چه رسد به توانایی به خاطر سپردن آن. فقدان توانایی درک و به خاطر سپردن اطلاعات یا دستورالعمل های شفاهی به طور قابل توجهی می تواند بر توانایی کودک در انجام وظایف یا تکالیف همانطور که انتظار می رود تأثیر بگذارد. هنگامی که به کودک دستوراتی داده می شود، این می تواند بسیار مشکل ساز باشد. کودکی که تاخیر در گفتار و زبان دارد، احتمالاً در پیروی از دستورالعمل‌ها مشکل دارد، به‌ویژه اگر دستورالعمل‌ها فقط به صورت شفاهی داده شوند و حاوی چندین کلمه و/یا مراحل باشند.

علاوه بر این، کودکانی که با مهارت های گفتار و زبان مشکل دارند، ممکن است در یادگیری نحوه خواندن و املا نیز مشکل داشته باشند. تحقیقات نشان داده است که مهارت های کلامی در رشد مهارت های خواندن بسیار تاثیرگذار است. و کودکانی که در تولید کلامی مشکل دارند باید بتوانند صداها را با حروف مرتبط کنند و سپس آنها را از هم جدا کنند تا بتوانند خواندن و املا را با موفقیت یاد بگیرند. این مهارت به ویژه برای کودکانی که با اختلال گفتار و زبان دست و پنجه نرم می کنند می تواند سخت باشد.

چگونه به یادگیری کودک مبتلا به اختلال گفتار و زبان کمک کنیم؟

برای کمک به کودکان مبتلا به اختلالات گفتار-زبان در به خاطر سپردن آنچه به آنها گفته می شود بهتر است اطلاعات را به قطعات کوچکتر تقسیم کنید و در صورت لزوم تکرار کنید تا زمانی که کودک بتواند تمام اطلاعات را رمزگذاری کند. داشتن اطلاعات مکتوب به همراه آنچه گفته می شود نیز می تواند برای کودک بسیار مفید باشد.

گاهی اوقات کودکانی که با اطلاعات شفاهی یا دستورالعمل‌ها مشکل دارند، می‌توانند به دلیل اینکه قادر به پردازش اطلاعات مانند سایر دانش‌آموزان نیستند، کمتر از آنچه واقعا هستند، باهوش هستند. این می تواند منجر به قرارگیری نامناسب در محیط مدرسه شود. با این حال، اگر اطلاعات تکرار شود یا به روشی جایگزین ارائه شود، ممکن است کودک بتواند عملکردی برابر با همسالان خود داشته باشد. علاوه بر این، کودک ممکن است به عنوان نادیده گرفتن آنچه گفته شده است یا حتی با دنبال نکردن آن نافرمانی کند. این ممکن است منجر به تنبیه ناروا شود، و این می تواند برای کودک تضعیف کننده روحیه باشد و از تلاش های بیشتر برای یادگیری جلوگیری کند. بدیهی است که این برای کودک منصفانه نیست، و برای والدین، مراقبان، معلمان و متخصصانی که ممکن است با کودک کار کنند مهم است که از درک مشکلات کودک در مهارت‌های گفتار و زبان متناسب با سن او حمایت کنند.

برای کمک به مهارت های خواندن و املاء، برای کودکان مهم است که این مهارت ها را تکرار و تمرین کنند. این می تواند با تمرین در خانه با والدین و/یا مراقبان، یا تمرین بالقوه ویژه با مربیان یا خدمات آموزشی ویژه در سیستم مدرسه همراه باشد. امیدواریم، کودکانی که با مهارت‌های گفتار-زبان دست و پنجه نرم می‌کنند، توسط یک آسیب‌شناس گفتار-زبان مورد ارزیابی قرار گرفته و تحت درمان قرار گیرند که می‌تواند به مراقبان و معلمان کودک در راه‌هایی برای درک و کمک به کودک کمک کند.

برای کسانی که از کودکان مبتلا به اختلال گفتار-زبان مراقبت می کنند و با آنها کار می کنند مهم است که درک کنند که این مشکلات بالقوه در یادگیری وجود دارد. این کودکان نیاز به صبر و شکیبایی از جانب بزرگسالان اطراف خود، درک تشخیص آنها، طرفدارانی برای کمک به دریافت خدمات و امکانات مورد نیاز و تشویقی دارند که آنها قادر به یادگیری هستند.